zondag 17 september 2017

Reis door Geheugenland - Iedere keer weer leuk om je Geest te Observeren

Wie kent het niet? Je bent even iets vergeten en je kunt er maar niet opkomen wat het ook alweer was wat je vergeten bent. In deze tijd waarin Google (3) om de haverklap wordt ingezet om dit soort ongemakken te verhelpen, kun je je afvragen of je geheugen er echt beter op wordt. Al eerder heb ik gesproken over googlistische luiheid (2), en ik ben van mening dat we moeten oppassen niet allemaal geheugenpannenkoeken te worden: heel oppervlakkig redden we het allemaal wel, maar zodra er iets meer gezocht of nagedacht moet worden, pakken we de makkelijke weg.

Regel uit het nummer 'Car Radio' van Twenty One Pilots - Neem de rust om even wat na te denken 
Een band als 'Twenty One Pilots' (mijn dochter luistert ernaar, en ik pik af en toe iets mee. Sommmige boodschappen zijn immers van alle tijden), zingt ook over het belang om na te blijven denken (4), en een manier om na te blijven denken is door je geheugen te gebruiken, en een scherpe geest te ontwikkelen of in stand te houden.

In mijn vorige bijdrage (1) sprak ik al over de spoelknop om de sufheid uit je hoofd weg te spoelen, wat een belangrijke factor is om je geheugen weer scherper te krijgen. De vraag waar ik sinds gisterenavond bijvoorbeeld mee worstel is 'Wie is ook alweer de zanger van de band uit de jaren tachtig, 'The Talking Heads'?

Ergens zou ik kunnen gaan wanhopen, want zo'n naam zou ik tien jaar geleden zonder enig probleem meteen het podium van mijn bewustzijn op kunnen sturen, zodat iedereen in het aanwezige publiek hem meteen met enthousiasme zou ontvangen. Er worden nu echter andere figuren naar voren geschoven, die het zeker niet zijn, zoals de gitarist van Queen, Brian May, en iemand als Brian Eno.

Pannenkoekhoofd (5)
Een reis door geheugenland impliceert dan ook dat je google bewust negeert (niet eenvoudig), en ook anderen mensen niet voor je laat googlen, want als je zo'n vraag aan iemand anders stelt, ontstaat er al snel een soort google-reflex: "Oh, dat zoek ik wel even voor je op hoor", waarbij de ander dan ergens een beetje wil pronken met zijn slimheid, welke niet meer is dan google-wijsheid, oftewel, "Ik wist het niet zelf, maar ik moest het opzoeken"-wijsheid.

Daarnaast houdt zo'n reis door geheugenland ook in dat je er plezier in hoort te hebben, en bovendien het zou een liefdevol proces horen te zijn. Als Brian May of Brian Eno tevoorschijn komt, terwijl je eigenlijk op zoek bent naar de zanger van The Talking Heads, kun je er beter om glimlachen, en je geheugen een knuffel geven, dan dat je boos wordt omdat je geheugen het niet meer goed zou doen, of iets in die geest. Als je lief bent voor je geheugen, werkt hij volgens mij vele malen beter.


NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2017/09/het-koesteren-van-speelse.html
(2) https://noetiek.wordpress.com/2010/09/20/geloof-in-een-oneindige-geest-en-googlistische-luiheid/
(3) Google met een hoofdletter, als ware het een soort godheid, de alleswetende God.
(4)

And to be awake is for us to think
And for us to think is to be alive
And I will try with every rhyme
To come across like I am dying
To let you know you need to try to think

(car radio, https://www.azlyrics.com/lyrics/twentyonepilots/carradio.html)
(5) http://rebloggy.com/post/andy-milonakis-pancake-face-flank-steak/17079736555

2 opmerkingen:

  1. Zo'n 16 uur later, terwijl ik de wasmachine aan het uitladen was, schoot het me opeens te binnen: David Byrne! Wat was ik trots op mezelf. Aanvankelijk dacht ik nog wel dat je zijn naam spelde met een 'u' (Burne), maar het bleek met een griekse Y te zijn.

    Nadat ik wat had gezocht kwam ik er ook achter dat Brian Eno een plaat met de Talking Heads had geproduceerd en wel het mysterieuze 'Remain in Light' waar Listening Wind sindsdien mijn hart weer heeft gestolen. Ik heb de video maar meteen aan dit blog toegevoegd. Een heerlijk nummer.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Laatst zag ik de film 'Ghost in the Shell' met Scarlet Johansson in de hoofdrol. Ze deed me denken aan een andere goed-ogende actrice, wier naam ik niet meteen paraat had. Binnen enkele uren kwam ze toch tevoorschijn. Haar naam is Charlize Theron die ook in een film speelde waar ik de naam niet te pakken kreeg. Terwijl ik dit commentaar type, schiet het opeens te binnen: Aeonflux. Die film zou ik toch ook nog eens moeten zien.

    Zou het niet zo zijn dat als je dit soort innerlijke googlewerk verricht je ook steeds scherper wordt, en de zoektijden zich versnellen? Wellicht kun je zo iets dichter toegroeien naar die toestand in die ene film waarbij een man een supergeheugen heeft (door een pilletje). Hoe heet die film ook alweer? Ik ontdekte laatst dat er zelfs een heel seizoen is gemaakt rondom dit idee. Ik zet mijn onbewuste nog even aan het werk.

    BeantwoordenVerwijderen