Mens versus Google - Het Belang van de Subjectiviteit

We leven in een fascinerende tijd waarin er uitdagingen zijn op vele vlakken. Ik ben nog altijd de relatie tussen de digitale ontwikkelingen en het effect op het beeld dat de mens van zichzelf hierdoor al dan niet bewust opbouwt.

Recentelijk heb ik het even kort gehad over Google Translate en het nut van het leren van een vreemde taal (1) en heb ik een pleidooi gehouden voor het niet direct googlen van van alles en nog wat, maar je geheugen ook nog eens in te zetten (2) om eerder opgeslagen zaken terug te vinden.

In deze bijdrage wil ik stilstaan bij het aspect van informatieopslag door mensen. Je zou je kunnen afvragen wat het nut is van het opslaan van informatie in onze hersenen. Zo'n beetje alles kun je immers wel bij elkaar vinden op internet. Waarom zou je eigenlijk nog de moeite nemen om iets te onthouden als het vaak nauwkeuriger is op te halen op internet? Zijn onze hersenen niet inferieur aan een dergelijke onmeetbare electronische database?

Foto van Jac. Splinter (4)

Net liep ik door Arnhem en zag het bordje van de van Spaenstraat (3). Ik vroeg me even af wie nou van Spaen ooit geweest is (5). Omdat het voor mij nieuwe informatie is, heb ik het gegoogled en nu zou je je kunnen afvragen: is het nou de moeite waard om hier iets over op te slaan in je eigen geheugen en wat heeft het nou in hemelsnaam toe te voegen aan de broninformatie zelf? Hoe kun je als mens ook maar iets toevoegen hieraan?

Persoonlijk ben ik geneigd om te denken dat onze kracht als mens er niet zozeer in zit om informatie vlekkeloos en objectief te onthouden en te reproduceren, maar dat het waardevolle juist te vinden is in de subjectieve verwerking van 'droge, statische' encyclopedische (internet) informatie.

Hierdoor is het wellicht wel prima dat deze droge informatie gewoon ergens op internet staat, maar het is wellicht wel de toekomst van de mens om deze informatie sappiger te maken, om hier als het ware een subjectieve saus overheen te gieten. Een subjectieve beleving van informatie kan nog niet geleverd worden door internet en op die manier.

In het geval van de van Spaenstraat: zou je de informatie hierover als een soort van bonbons in je mond kunnen laten smelten om dat te ervaren wat het bij je oproept: Arnhem, 26 december 1750, Mr. Willem Anne Baron van Spaen le Lecq, 1817, den Haag. De wens om een groots historisch werk over Gelderland te maken, waar uiteindelijk slechts één deel van wordt verwezenlijkt omdat de dood aanklopte bij de Baron. Wat roept dat bij je op? Wat gebeurt als je deze informatie met gesloten ogen proeft? Zijn er misschien bijzondere herinneringen, bepaalde gevoelens? Wordt wellicht een oud trauma geactiveerd, of vindt spontaan een helend proces plaats?

Zomaar een Baron gegoogled (6)

Hoe klinkt het als je eigen voornaam laat volgen door Baron, je eigen achternaam, gevolgd door Le Lecq? Ben jij wel eens vol enthousiasme ergens aan begonnen, zonder het helemaal af te maken? Als je de tijd zou hebben, zou je de geschiedenis van je dorp, stad of familie willen opzoeken, en zou je dat dan doen op zoek naar informatie, of misschien toch ook wel vooral om nieuwe lekkere bonbons te mogen proeven?


NOTEN
(1) Waarom zou je Russisch Leren. Je hebt toch Google Translate?
(2) Reis door Geheugenland: iedere keer weer leuk om je Geest te observeren
(3) In een eerder blog sprak ik al over de Agnietenplaats, zie Het Koesteren van Speelse ontvankelijkheid voor nieuwe Dingen
(4) Jac Splinter en een analyse over straatnaamborden in Nijmegen
(http://www.jacsplinter.nl/mobi/item.asp?menu=4D&sub=Zo%20Kan%20Het%20Ook&item=90%20straatnaamborden)
(5) Willem Anne Baron van Spaen le Lecq (info van Straatnamenlijst Gemeente Nijmegen) schijnt zich bezig gehouden hebben met het verzamelen van historische documenten over Gelderland. Hij is geboren op tweede kerstdag in 1750 en stierf op 29 april 1817)
(6) Baron van Grumble - zomaar een Twitteraccount op een vrijdagochtend in september

Waarom zou je Russisch leren? Je hebt toch Google Translate?

De omgang met Google en al haar toepassingen zet me regelmatig aan het denken. Het zou fijn als ik de verschillende aspecten ervan helder voor ogen had. Wat is de betekenis ervan voor ons eigen zelfbeeld? Wat betekent het voor onze relatie met elkaar? Al meerdere keren sprak ik over googlistische luiheid (1) als term voor de luiheid die ontstaat rondom het onthouden van informatie: waarom zou je dingen of feiten onthouden als je het ook kunt opzoeken?

Hersenen uitgummen door Digitale Ontwikkelingen? (3)

Bovendien werkt google een stuk sneller dan het gemiddelde geheugen van een mens (2). Als je op die manier als mens de concurrentie aan zou willen gaan, dan delf je al snel het onderspit. Je wordt dan als een schaakspeler die probeert een geavanceerde schaakcomputer te verslaan: dat lukt zelfs de wereldkampioen schaken niet meer.

Omdat ik sinds enkele weken weer enkele ochtenden in de week ter beschikking heb voor innerlijke verkenningen, wil ik ook mijn geest weer oppoetsen. Soms heb ik wel eens het gevoel alsof er door de drukte thuis, het slaaptekort e.d. ook het nodige is uitgegumd. In die zin is een Ctrl-Z-toets wel gewenst, zullen we maar zeggen (4).

Buiten het weer vaker schrijven van verkenningsstukjes, heb ik het ook op me genomen om een nieuwe taal te leren. Tegenwoordig kan dat erg makkelijk via internet, en door een collega kwam ik op de site van Duolingo (5). Omdat ik duidelijk sympathieën koester voor de buitenlandse politiek van Rusland leek het me logisch om de Russische taal op te pakken.

Duolingo - Leer gratis Russich vanuit Engels (5)

Als ik mijn dertienjarige dochter hierover zou vertellen, zou het me niet verbazen dat ze zoiets zou zeggen als: "Waarom een taal leren? Je kunt toch ook gewoon Google Translate gebruiken?" Alleen al het gegeven dat ik hierover even zou moeten nadenken is eigenlijk al zorgwekkend. Als je niet oppast zou je door dit soort gedachten daadwerkelijk niets meer oppakken waar je je geheugen voor nodig hebt. Voorlopig ga ik eigenwijs en misschien wat ouderwets door om toch mijn geest te trainen door de lol te ervaren van het leren van iets nieuws, en de daarbij horende verruiming van mijn associatieswereld.


NOTEN
(1) Geloof in de Oneindige Geest en Googlistische Luiheid
(2) Reis door Geheugenland: iedere keer weer leuk om je geest te observeren
(3) Smartphones are Rotting your Brain (http://www.ibtimes.co.uk/kaspersky-smartphones-are-rotting-your-brains-your-memories-arent-properly-protected-1522578)
(4) Control-Z is een verwijzing naar de functionaliteit om een stapje terug te gaan. In fotobewerkingsprogramma's bijvoorbeeld kun je eerst wat uitgummen, maar als je je bedenkt, kun je via Ctrl+Z de boel weer terugdraaien.
(5) www.duolingo.com

Het Bewust In- en Uitfaden van Activiteiten

Het respecteren van de binnenwereld en al haar dynamiek, is in deze tijd vol met externe prikkels een uitdaging op zich. Momenteel is het voor mij in ieder geval vaak het geval dat er een haast continue stroom van prikkels van buiten komt, tezamen met een hoop zaken die geregeld moeten worden.

Je zou je er helemaal uit kunnen terugtrekken, maar dan loopt er wel veel in de soep, en bovendien worden de mensen om je heen er ook niet blij van, als je iedere dag een paar uurtjes meditatief de binnenwereld aan het verkennen bent.

Puntje aan de horizon - infaden en daarna weer uitfaden (1)

Als een soort compromis leek het me zeker het proberen waard om in ieder geval voor- en na een bepaalde actie een kort moment van verinnerlijking te pakken. Ik zit dan te denken aan 10 seconden ervoor en 10 seconden erna.

Ik kan een voorbeeld noemen: ik las en verstuurde een mail. Vooraf maakte ik een fade-in waarin ik me zo voorstelde dat vanuit de verte de persoon dichterbij kwam, vanuit een puntje tot vlak voor je. Vervolgens besteedde ik mijn energie aan het mailtje en na het verstuurd te hebben, zag ik de persoon en de mail weer verdwijnen ver aan de horizon. Daarna even kort stilstaan bij wat het met me doet, of ik nog iets voel of moet denken, en dan is er weer ruimte voor iets nieuws.

Je zou eens kunnen proberen om op deze manier ook internet te gebruiken, waarbij je tussen de verschillende websites ook uit- en infade. Stel je voor dat je op die manier als het ware op een soort meditatieve manier aan het surfen bent.

BRONNEN
(1) Het plaatje trof ik aan op Voorinspiratie.nl

Reis door Geheugenland - Iedere keer weer leuk om je Geest te Observeren

Wie kent het niet? Je bent even iets vergeten en je kunt er maar niet opkomen wat het ook alweer was wat je vergeten bent. In deze tijd waarin Google (3) om de haverklap wordt ingezet om dit soort ongemakken te verhelpen, kun je je afvragen of je geheugen er echt beter op wordt. Al eerder heb ik gesproken over googlistische luiheid (2), en ik ben van mening dat we moeten oppassen niet allemaal geheugenpannenkoeken te worden: heel oppervlakkig redden we het allemaal wel, maar zodra er iets meer gezocht of nagedacht moet worden, pakken we de makkelijke weg.

Regel uit het nummer 'Car Radio' van Twenty One Pilots - Neem de rust om even wat na te denken 

Een band als 'Twenty One Pilots' (mijn dochter luistert ernaar, en ik pik af en toe iets mee. Sommmige boodschappen zijn immers van alle tijden), zingt ook over het belang om na te blijven denken (4), en een manier om na te blijven denken is door je geheugen te gebruiken, en een scherpe geest te ontwikkelen of in stand te houden.

In mijn vorige bijdrage (1) sprak ik al over de spoelknop om de sufheid uit je hoofd weg te spoelen, wat een belangrijke factor is om je geheugen weer scherper te krijgen. De vraag waar ik sinds gisterenavond bijvoorbeeld mee worstel is 'Wie is ook alweer de zanger van de band uit de jaren tachtig, 'The Talking Heads'?

Ergens zou ik kunnen gaan wanhopen, want zo'n naam zou ik tien jaar geleden zonder enig probleem meteen het podium van mijn bewustzijn op kunnen sturen, zodat iedereen in het aanwezige publiek hem meteen met enthousiasme zou ontvangen. Er worden nu echter andere figuren naar voren geschoven, die het zeker niet zijn, zoals de gitarist van Queen, Brian May, en iemand als Brian Eno.

Pannenkoekhoofd (5)

Een reis door geheugenland impliceert dan ook dat je google bewust negeert (niet eenvoudig), en ook anderen mensen niet voor je laat googlen, want als je zo'n vraag aan iemand anders stelt, ontstaat er al snel een soort google-reflex: "Oh, dat zoek ik wel even voor je op hoor", waarbij de ander dan ergens een beetje wil pronken met zijn slimheid, welke niet meer is dan google-wijsheid, oftewel, "Ik wist het niet zelf, maar ik moest het opzoeken"-wijsheid.

Daarnaast houdt zo'n reis door geheugenland ook in dat je er plezier in hoort te hebben, en bovendien het zou een liefdevol proces horen te zijn. Als Brian May of Brian Eno tevoorschijn komt, terwijl je eigenlijk op zoek bent naar de zanger van The Talking Heads, kun je er beter om glimlachen, en je geheugen een knuffel geven, dan dat je boos wordt omdat je geheugen het niet meer goed zou doen, of iets in die geest. Als je lief bent voor je geheugen, werkt hij volgens mij vele malen beter.

NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2017/09/het-koesteren-van-speelse.html
(2) https://noetiek.wordpress.com/2010/09/20/geloof-in-een-oneindige-geest-en-googlistische-luiheid/
(3) Google met een hoofdletter, als ware het een soort godheid, de alleswetende God.
(4)

And to be awake is for us to think
And for us to think is to be alive
And I will try with every rhyme
To come across like I am dying
To let you know you need to try to think

(car radio, https://www.azlyrics.com/lyrics/twentyonepilots/carradio.html)
(5) http://rebloggy.com/post/andy-milonakis-pancake-face-flank-steak/17079736555

Het Koesteren van Speelse Ontvankelijkheid voor Nieuwe Dingen

Bewustzijnverkenning is een zaak van de langere termijn, zou ik gaan denken als ik kijk naar de frequentie van bijdragen aan dit blog. Momenteel verkeer ik nog veelal in de 'toeman' (1), zoals ik dat beschreef in het vorige mistige stukje in januari (2).

Het ziet er nu naar uit dat ik op frequente basis een ochtend in de week tijd tot mijn beschikking heb, die ik hopelijk kan inzetten om de mist wat te verdunnen. Het zou mooi zijn als mijn ademhaling zich wat zou verdiepen, de sufheid uit mijn hoofd kan worden gespoeld door mijn kruin als doorspoelknop in te zetten.

Je hoofd doorspoelen - geen gek idee (4)

Ik juich in dit stadium iedere herinnering aan weleer toe. Als een oude man die mijmert over zijn glorierijke perioden in zijn leven. Ik verwijs dan natuurlijk wel vooral naar die tijden waarin ik kon vertoeven in die heerlijke associatieve en creatieve stromen, gekoppeld aan een helder geheugen met een topping van hartsbevestiging.

De herinnering van vanochtend welke de aanleiding vormde tot dit bericht, was dat ik het weer zó heerlijk zou vinden als ik weer de ontvankelijkheid heb om speels met nieuwe prikkels en informatie om te gaan. Ik liep zojuist bijvoorbeeld door 'de Agnietenplaats', en er ontstond even de vraag: "Wat zijn nou agnieten?" (3) Eigenlijk in eerste instantie totaal irrelevant waarschijnlijk, en in een tijd waarin je over het algemeen overspoeld kan worden met vrij zin- en kansloze informatie, ook niet echt iets om je in te verdiepen.

De Agnietenvis - Een horecabedrijf in Zwolle (5)

Toch leidde het tot dit blog, omdat het ook een teken van bewustzijnsherstel kan zijn als er weer een openheid ontstaat om nieuwe informatie op te nemen, op een manier waar je blij van wordt, niet op een manier waar je moe van wordt.

Misschien kun je het wel zien als volgt: je staat bij een kolkende waterval waar vele duizenden vissen in velerlei kleuren naar beneden duiken. Je kunt er zelf instappen en dan proberen zoveel mogelijk vissen te vangen, of te observeren, of je kunt met een klein netje proberen één willekeurige vis te vangen en je dan vervolgens om te draaien om in alle rust te kijken wat voor een vis je voor je hebt. Je zou hem in een heilige kom kunnen plaatsen, er vervolgens in de lotushouding voor gaan zitten om dan je bewustzijn te richten op de vis in haar kom.

Hierbij let je tevreden ademend op de gevoelens, gedachten en herinneringen (3) die zo in je opborrelen, waarbij je jezelf ook de vrijheid gunt om creatief te combineren. Het is daarbij ook aan te raden om regelmatig een glimlach te produceren.

Mochten er zaken zijn die vanuit het onbewuste dienen te worden aangereikt dan krijgen die op deze wijze de vrijheid om zich kenbaar te maken. Je hebt dan ook een grote kans dat je door als het ware dieper in één vis te duiken, je vele lagen dieper kan gaan, dan door je te richten op tientallen vissen. Zoals het aloude spreekwoord immers al zegt: beter één vis in de heilige kom, dan tien in een waterval.


NOTEN
(1) Toeman is het Russisch woord voor mist, dat ik in januari inzette in een wellicht wat verkrampte poging om wat variatie te scheppen.
(2) Pogingen om uit de Mist te komen via Google Alerts
(3) Ik kon het niet laten om toch even mijn neus in de Agnieten te stoppen. Zo mocht ik ontdekken dat er in Zwolle een heuse Agnietenberg is, en dat deze berg vernoemd is naar St. Agnes. Een zekere Thomas van Kempen (1380-1471) heeft hier een stuk geschreven. Je kunt er verder van alles over ontdekken mocht je er voor openstaan. Wat ik dan wel weer leuk vind is dat van hem de uitdrukking zou komen: "Met een boekje in een hoekje", iets wat ook in deze tijd nog altijd zeer waardevol is, in mijn beleving (en misschien ook nog wel waardevoller dan met een foontje in een hoekje).
(4) Afbeelding bewerkt met een spoelknop door ondergetekende. Het hoofdwerk (zonder de spoelknop) is afkomstig van Jason deCaires Taylor, dat ik aantrof op een site van BBC World Service. Het betreft hier een museum dat zich 15 meter onderwater bevindt. Zie hiervoor ook Urban Ghosts
(5) https://agnietenberg.nl/