dinsdag 24 september 2013

Innerlijke Gesprekken met Extern Bewustzijn

Op de hoofdsite van dit noëtisch project heb ik recent twee artikelen gewijd aan de pogingen van de wetenschappelijke wereld om te bewijzen dat buitenlichamelijke ervaringen eigenlijk toch vooral een soort hersenproducten zijn (1,2). Vooralsnog zijn deze ondernemingen weinig succesvol in mijn ogen.

Aardbei uil - afbeelding afkomstig van (3).
Het materialisme zou zich ook eens kunnen gaan richten op die vele ervaringen van mensen gedurende de millenia die beweren contact te hebben met een vorm van extern bewustzijn. Er zijn ook heden ten dagen nog veel mensen die in een meditatieve toestand, of verkerend in een trance, in staat zijn om hun geest af te stemmen op de frequentie van ruimere bewustzijnsvormen.

Momenteel lees ik een interessant boek van William Gijsen, namelijk de vijfde druk uit 2013, van Maak je Hemel op Aarde waarin de auteur beschrijft hoe hij contact legt met een wezen uit een andere bewustzijnslaag.

Dit soort ervaringen zijn voor de Dick Swaabisten een gruwel die ze waarschijnlijk terzijde schuiven met opmerkingen als 'mensen zijn gestoord', 'het is een fantasie', 'het zijn hun hersenen die dit produceren' of misschien zelfs, 'het zijn de genen die de boodschap doorgeven'. De mogelijkheid toelaten dat mensen daadwerkelijk zich kunnen afstemmen op andere niet-fysieke bewustzijnsvormen is immers onmogelijk voor de ware materialistische Swaabist.

Ik zou de lezer graag willen aansporen wetenschappelijk werk te noemen waarin deze verschijnselen worden onderzocht. Verder is het het overwegen waard dat voordat we als mensheid een sprong in ons collectieve bewustzijn kunnen maken voorbij het materialistisch Swaabisme we wellicht wel wat externe informatie kunnen gebruiken (4).

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/09/08/het-gevoel-buiten-je-lichaam-aangeraakt-te-worden-onderzoek-door-olaf-blanke/
(2) http://noetiek.wordpress.com/2013/09/17/over-het-kunstmatig-oproepen-van-een-misvormde-buitenlichamelijke-ervaring-via-hersenstimulatie/
(3) http://blog.ilusix.nl/fotografie/77-inspirerende-fotos-ter-inspiratie/
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/energie-van-buiten-toevoegen-om.html

dinsdag 10 september 2013

Reïncarnatie-ontkrachting door DNA-Resonantie Theorie?

Reïncarnatie is op zijn zachtst gezegd geen populaire hypothese binnen de westerse wetenschap. Als het bestaan van de ziel al wordt gereduceerd tot een tijdelijk resultaat van hersenactiviteit, dan is het natuurlijk helemaal vloeken in de kerk om dan ook nog eens te suggereren dat iets onstoffelijks niet alleen doorgaat met leven na het sterven van het lichaam, maar ook nog eens na verloop van tijd opnieuw geboren kan worden.

Cartoon afkomstig van Lolsnaps (1)
Omdat er toch de nodige vreemde ervaringen zijn van bijvoorbeeld kinderen die dingen vertellen die ze eigenlijk niet kunnen weten, is er wel een anomalie die op een of andere manier verklaard zou dienen te worden. In een recent enerverend gesprek met Hans Bakker hoorde ik over een interessante theorie die een soort van tussenweg voorstelt. Ik verwoord deze theorie hier in mijn eigen woorden, waarbij ik waarschijnlijk ook in de interpretatie wat dingen anders verwoord.

Deze theorie laat ruimte voor de mogelijkheid dat na het sterven van het lichaam de informatie van de persoon niet verdwijnt, maar als het ware wordt opgeslagen in wat je het 'Veld' zou kunnen noemen. Als een soort van USB-stick die gecodeerd is met DNA-informatie van het lichaam waarin de ervaringen zijn opgedaan.

Informatie die dan wordt toegewezen aan vorige levens van reïncarnerende zielen is dan binnen deze zienswijze niet afkomstig van vorige levens van de 'ziel', maar deze informatie wordt opgevangen doordat er sprake is van een zekere resonantie van het DNA van de ontvanger met het DNA van de overleden voorouder. Dit zou dan in principe vele generaties terug kunnen gaan.

Er zijn echter enkele kanttekeningen die ik bij deze theorie zou willen plaatsen. Ten eerste lijkt deze theorie te impliceren het dat er vooral contact is met voorouders die een grote mate van DNA-overeenkomst hebben. Daar zou je dan weer tegenin kunnen brengen dat er zoveel overeenkomst is tussen het DNA van mensen over de hele wereld dat iedereen in principe informatie zou kunnen opvangen van iedereen. Hoe iemand dan specifiek op één persoon afstemt is dan wat onduidelijk.

Michael Newton
Als je waarde hecht aan de realiteit die Michael Newton aan ons voorschotelt gebaseerd op de vele honderden, zo niet duizenden regressie-sessies die hij heeft gedaan met mensen, dan ontstaat er een tweede kanttekening bij de bovengenoemde theorie.

Michael Newton beschrijft namelijk in zijn boeken in groot detail wat mensen allemaal hebben meegemaakt TUSSEN hun levens in. Als alle ervaringen worden opgeslagen met als sleutel het DNA van degene die een leven heeft geleefd, dan is er geen ruimte binnen deze theorie om informatie op te slaan uit een periode dat er helemaal geen DNA was, namelijk omdat de 'ziel' tussen de levens door niet aan een lichaam was gekoppeld.

Laat eens horen hoe je er zelf over denkt door een berichtje te sturen of door een commentaar te schrijven onderaan dit artikeltje.

NOTEN
(1) http://lolsnaps.com/funny/41477

vrijdag 6 september 2013

Met één millimeter hersenweefsel toch een IQ van 126

De rol van de hersenen in relatie tot bewustzijn is een fascinerende. Er zijn de nodige aanwijzingen te vinden die impliceren dat je misschien wel helemaal geen hersens nodig hebt om bewustzijn te ervaren. Al eerder schreef ik over de typische constatering dat het wel lijkt dat de mate van bewustzijn toeneemt naarmate de activiteit van de hersenen afneemt (1).

afbeelding afkomstig van jerry gordon.be
In zijn boek 'The Science Delusion' (2) besteedt Rupert Sheldrake een hoofdstuk aan de vraag of onze herinneringen wel daadwerkelijk worden opgeslagen in onze hersenen. Hij haalt op een gegeven moment (3) een geval aan van een man die - volgens een artikel in Science - slechts een dun laagje hersencellen had onder zijn schedel, en de rest was gevuld met niets dan vloeistof. Deze jongeman zou zelfs een graad gehaald hebben in wiskunde op de universiteit van Sheffield en een IQ-score hebben van 126 (4).

Screenshot van pdf  artikel R. Lewin (4)

Zo schijn je niet eens veel hersencellen nodig te hebben (in je neocortex) om ook nog eens vrij slim te kunnen zijn. Hoe krijgt dat dunne laagje cellen in de bovenstaande gevalsbeschrijving het voor elkaar om de betrokken man een intelligentie-quotiënt mee te geven van 126?

NOTEN
(1) Meer Bewustzijn met minder hersenactiviteit
(2) Sheldrake, R. (2012) The Science Delusion. London: Coronet.
(3) ibid, p.194
(4) Lewin, R. (1980) Is your brain really necessary?, Science, 210, 1232. (pdf)