In een recent artikel op de hoofdsite van dit noëtische project haal ik de sferentheorie aan van Anthon (1), waarin hij stelt dat de ziel een bepaalde ontwikkeling doormaakt, waarbij de ontwikkeling zou kunnen worden weergegeven in verschillende niveau's of sferen.
Nu ik in een tweede boek rondom deze 'Anthon' bezig ben, viel mijn oog op een interessant concept om te overwegen. Hij stelde dat zodra een ziel zich tot hogere sferen heeft ontwikkeld, waarbij levens op aarde als mens niet meer mogelijk zijn, er een punt komt dat de ziel geen enkele interesse meer heeft in een vrije wil. Het is niet zo dat hij onder zware druk zijn vrije wil zou moeten afstaan, maar volgens deze zienswijze is het eerder zo dat die vrije wil gewoon overbodig wordt.
Als je je als ziel verder ontwikkelt lijkt het namelijk min of meer automatisch zo te gaan dat een ziel zich richt op het streven naar meer harmonie, meer eenheid en het ervaren van meer goddelijkheid. Een ziel zou in dat stadium dan ook niets anders willen dan alles in het werk stellen om zich verder te ontwikkelen. Iedere keus die hij maakt is dan ook als vanzelf in overeenstemming met die 'oerdrang' tot groei. Het zou ondenkbaar zijn dat een ziel niet zou kiezen voor het pad dat hem de meeste kans geeft om zijn goddelijk bewustzijn verder te laten groeien.
NOTEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten