Als mens kun je zo met allerlei dilemma's worstelen. Een dilemma dat bij mij al een poos speelt is dat ik me afvraag of ik me wel helemaal wil onderdompelen in dit 'ondermaanse' bestaan. Er zijn zo twee grote polen waar ik tussen manoeuvreer. Enerzijds is daar de pool die stelt dat om optimaal gebruik te kunnen maken van het leven, je ook volledig je bewustzijn erop dient af te stemmen; geen gedoe met bewustzijnsinformatie uit andere mogelijke lagen: gewoon leven op aarde, en lekker meedoen.
 |
| Hoeveel onderdompeling in de aardse realiteit is gewenst? [3] |
De andere pool stelt eerder dat je je bewustzijn wel erg verkleint en verengt als je je teveel inleeft in de wereld. Je kunt dan beter voornamelijk afgestemd blijven op de schoonheid, de zuiverheid van de buitenste bewustzijnslagen, en vooral jezelf niet te veel afstemmen op al die aardse soaps en drama's: een ramp voor je bewustzijn.
Van jongs af aan neigde ik naar de tweede pool, maar tegelijkertijd is het natuurlijk ook wel de bedoeling van het leven om volop mee te doen. Een soort compromis waar ik mee aan het experimenteren ben, impliceert dat ik me niet volledig wil onderdompelen in die M-bandruis [1], maar dat ik wel er tegelijkertijd naar streef zoveel mogelijk 'ruimer bewustzijn' te laten ankeren in deze wereld [2].
NOTEN
[1]
M-Bandruis en Ernstige Gedachtenverdichting
[2]
Het Goddelijke Aardingsproject
[3]
Washington Post
Geen opmerkingen:
Een reactie posten