Witte Uil met Verrekijker door Brian McCarthy (1) |
In deze bijdrage wil ik nogmaals de aandacht richten op het verschijnsel dat door een noëtisch pionier, Robert Monroe, is beschreven, namelijk de zogenaam de M-Bandruis. Ik heb er reeds in een voetnoet naar verwezen (2), en op de hoofdsite is er in 2010 een artikel over verschenen (3).
Om kort te gaan kun je stellen dat iedereen een soort mini-zendstationnetje is, die haar gedachten en emoties als het ware de ether in zendt. Omdat we met zijn allen onze eigen frequentie hebben, en bovendien vaak van alles en nog wat denken en voelen zou er als het ware een dichte wolk aan 'gedachtenruis' of 'gedachtenkabaal' rond de Aarde hangen.
M-Bandruis staat dan voor Menselijke Bandruis, of zoals iemand het laatst via de mail verwoordde:
"De bandruis is als een samenstelling van overtuigingen, interpretaties, negatief commentaar normen en waarden die niet kloppen enz."Of die M-Bandruislaag nu werkelijk bestaat of niet, is niet eens zo heel relevant. Het kan wel zinvol zijn om net te doen alsof deze er wel is, waardoor je je ook kunt voorstellen dat je je bewustzijn als het ware door deze cognitieve milieuverontreiningswolk heen laat schieten om zo in minder besmette gebieden te komen, waar je zuiverder en helderder je kunt openen voor smogvrije gedachten.
NOTEN
(1) http://www.liveinternet.ru/users/s_a_h_a_r_a/post216390772/
(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/verschillende-soorten-taalgebruik.html
(3) http://noetiek.wordpress.com/2010/08/01/m-band-herrie-ernstige-gedachtenverdichting/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten