Een Ontvangende Schaal worden voor Contact met Indalende Ziel

Eind 2013 heb ik een stuk geschreven op de noëtische hoofdsite waarin ik spreek over de mogelijkheid dat er daadwerkelijk vrij letterlijk sprake zou kunnen zijn van een bezieling van een foetus vanaf een maand of drie, vier (1).

Glazen Appelfoetus van Quakeltje (2)

In het kader van het onderzoek zou je deze hypothese kunnen testen door te pogen daadwerkelijk in contact te komen met de ziel of het bewustzijn van degene die de foetus in je lichaam of in die van je partner gaat bezielen. We weten inmiddels wel dat als je je niet openstelt voor de mogelijkheid om een 'gesprek' aan te gaan met deze ziel, dat er dan ook geen enkele mogelijkheid is voor communicatie.

Momenteel mag ik me gelukkig prijzen met de groei van een kleine baby in de buik van de moeder van ons kind. Wij nemen ons voor om als het ware een ontvangende schaal te worden voor informatie afkomstig van de indalende ziel. Al nemen we maar vijf of tien minuten per dag in acht om stilte te scheppen zodat we als een schaal van ontvankelijkheid kunnen dienen.

Op deze manier zou de ziel weten dat er iedere dag een soort van tijdslot is waarin een kanaal wordt geopend waarin eventuele communicatie kan plaatsvinden. Uit de boeken die ik noem bij (1) blijkt dat de ziel langzaamaan gedurende de tijd in de baarmoeder steeds meer begint te vergeten van haar herkomst. Iets wat ook wel wenselijk is, daar het met een 'schone lei' beginnen makkelijker is als je niet een volledige herinnering koestert van alle levens die een bepaalde ziel al mogelijkerwijs heeft geleefd.

Graag zou ik andere zwangere mensen willen aansporen ook mee te doen met dit experiment, al was het alleen maar om de ingroeiende ziel een warm welkom te heten, in de tijd dat hij zich toch maar moet gaan aanpassen aan een klein en afhankelijk lichaampje. Dat zal vast niet meevallen voor een ziel met een veel ruimer bewustzijn.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/12/10/communiceren-met-het-bewustzijn-van-je-foetus/
(2) http://www.glasblazer.nl/product/foetus-appel/

Waarom voel ik me eigenlijk nu zo Gelukkig?

In het verleden hebben we het al eens gehad over de neiging van onze hersenen om vooral actief op de trommels te gaan slaan als er iets mis is, of als er de kans bestaat dat er iets mis kan gaan (1). Het is als gevolg hiervan ook veel eenvoudiger om bezig te zijn met je - in verschillende gradaties - druk te maken over dingen die je nog moet doen, dan bezig te zijn te met zaken die je een gelukkig gevoel geven.

Een blije vinger in het gras (2)

Zojuist heb ik een stuk gefietst tegen een flinke, frisse wind in, en toen ik net thuis kwam werd ik me er geleidelijk aan bewust van dat ik me eigenlijk erg gelukkig voel. Ik ben er aardig in getraind om te voelen wanneer er ergens iets 'negatiefs' aan het sluimeren was, wat aandacht nodig heeft, voordat het uitgroeit tot een psychisch gezwel.

Ik ben er echter veel minder in getraind om dat gelukkige gevoel te voelen en dan vervolgens te gaan speuren naar de achtergronden van dát gevoel. Alsof dat niet zo nodig zou zijn. Alsof het belangrijker is om energie te steken in het achterhalen van mogelijke oorzaken voor een minder prettig gevoel, dan dat je energie investeert in het uitpluizen van de mogelijke redenen voor een gelukkig gevoel.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/08/18/de-negatieve-inslag-van-onze-hersenen-onderkennen/
(2) http://9images.blogspot.nl/2012/04/finger-cute-art-smile.html